Barbecue

Hoe het zo is gekomen.
Opeens zit ik te denken. Heb ik eigenlijk al verteld hoe het zo is gekomen met dat Samen Koken.
Nou eigenlijk is dat natuurlijk vooral de relatie die mijn man met zijn barbecue heeft.
Dus we gaan toch nog even terug in de tijd.
In een ver verleden stond ik vooral in de keuken en hielp mijn man tijdens de vakantie met het bakken van het vlees op een barbecue. Dit was niet zijn favoriete taak. Geduld kwam niet echt in zijn woordenboek voor.
Eerst was er dat vieze gedoe met houtskool en aanmaakblokjes. Als dat goed brandde, moesten er briketten op. Na een kwartier was het dan wel tijd om het vlees te bakken, vond hij. Dit resulteerde meestal in “heel donkerbruin” en net niet helemaal gaar.
Al snel kwam de ontdekking van de gasbarbecue met lava stenen. Na het druppen van vet werd dit ook vaak een zwarte bedoening. Dus was het juichen toen voor deze barbecue een steen werd gevonden.
Uiteindelijk kwam het er nog steeds op neer dat het een soort noodzakelijk kwaad was. Het hoorde erbij maar echt plezier in dit bakken was er niet.
WEBER barbecue.
Met het ouder worden kwam ook de rust. Toen er opnieuw een kolenbarbecue bij ons in de schuur kwam te staan, ging hij zich eens verdiepen in de kunst van koken op de barbecue.
De jongens gaven hem met Vaderdag een groter exemplaar van WEBER en al snel ontdekte hij alle mogelijkheden en accessoires van dit merk. Dus de starter, verschillende tangen, borstels en kookboeken kwamen met zijn verjaardag op tafel. En wij genieten nog steeds van de lekkere gerechten die hij nu met veel plezier op de barbecue bereidt.