Terugblik
Dit zijn de herinneringen die ik heb aan een veel bepalende periode uit mijn leven. Ik weet ondertussen dat het geheugen een actief en veranderend iets is. Van mijn dagen in het ziekenhuis in Oostenrijk is er veel wat ik niet bewust heb meegemaakt. Ik weet dat er meer is in mijn geheugen wat ik niet direct in de tijd kan terugplaatsen. Achter de schermen hebben mijn man en schoonzus met het medische team hard gewerkt om mij weer op de been te krijgen. Met de tijd is er veel van mijn herinneringen vervaagd en veranderd. Om te voorkomen dat mijn verhaal zonder het zelf ooit verteld te hebben helemaal zou verdwijnen heb ik besloten het op te schrijven. Op deze manier heb ik ook geprobeerd antwoorden te vinden op vragen die ik nog heb over de periode in Oostenrijk. Voor nu heb ik dit deel vooral een plekje kunnen geven. De laatste vragen zullen waarschijnlijk nooit beantwoord worden.
Voor dit moment is dit het deel van mijn leven wat ik wil delen. De periode van mijn revalidatie heeft voor mij persoonlijk nog een te grote negatieve lading. Wie weet wil ik dat deel later nog delen als ik het op een positieve manier kan plaatsen.
Hier wil ik het bij laten in de serie Verborgen Gebreken en binnenkort zal ik verder gaan met vrolijke nieuwe oude verhalen in de serie Uit het leven gegrepen.
Reactie plaatsen
Reacties
Tjeetje, wat een vervelende, zware tijd heb jij gehad, maar wat goed beschreven, Irene!
Complimenten, sterke vrouw!