Jagen

Jagen
Nu we toch in het verleden zijn, wil ik jullie toch nog even meenemen naar de vorige eeuw.
We zijn ondertussen getrouwd. Koken is op dat moment nog niet de sterkste kant van mijn man. Wel is hij erg goed in het vertellen van sterke-stoere-mannen-verhalen. Het volgende verhaal in drie delen is dan ook van de pen van mijn man.
Ter introductie nog wel het volgende; Mijn man was niet zo van het koken toen. Maar om zijn bijdrage te leveren zou hij wel voor de ingrediënten zorgen. Hierna het verhaal van toen.
Ik wil nog wel aangeven dat mijn blogs fictie zijn en dat gelijkende gebeurtenissen en namen van personen op toeval berusten.

ZEEVISSEN, deel 1.
Het begon allemaal op een zwoele zomeravond, een aantal korfballers had zich verzameld bij een korf vuur. Of het nou de drank was of dat men indruk wilde maken tegenover het vrouwelijk schoon dat in hun nabijheid verkeerde, ik weet het niet maar er hing een stoere sfeer. Jodi, de vriend van Sabine had een stevige “boswandeling” achter de rug en stond al hijgend een waar gebeurd verhaal te vertellen over zijn parachutesprong in Vietnam. Een aantal van de aanwezigen stonden met open mond naar dit verhaal te luisteren en kregen daardoor ademhalingsmoeilijkheden. Gelukkig was daar Wiebe (hij heeft voorrang, want hij heeft de blauwe vlag). “Zullen we gaan zeevissen?” riep hij op een krachtige toon. Nou, dat was natuurlijk niet tegen dove zeemansoren gezegd. De vuisten sloegen op tafel en de glazen klonken alsof ze nog nooit gevuld waren geweest. “Wie regelt wat?” riep Erwin. (Hij heeft niet zoveel geld, dus vraagt hij dit soort dingen vaker.) Peter, de whisky, ik weet niet waarom, niemand van ons lust dat. Jodi ( de vriend van …. ) mocht van zijn schoonvader een dure zeevishengel lenen en kreeg van zijn lieve vrouw nog wat chorizoworst mee. Dan hadden we wat te eten aan boord.
Arnold jullie kennen hem, heeft pas een huis gekocht en heeft daarom niet veel centjes maar zijn kennis van knopen leggen in het touw van het schip is ook niet verkeerd dus mocht hij mee.
JS zou de wormen gaan vangen, maar ja hij heeft al een jaar of wat niet meer getraind dus lopen gaat niet zo soepel meer. Die beesten waren veel te snel, daarom vroeg hij aan de in de buurt wonende elektricien of deze het zou willen doen. Dat wilde SW wel en hij kocht een doosje in de stad. JS nam wel zijn viskoffer mee en die is dan ook voldoende geplunderd. Erwin kon natuurlijk niet achter blijven, voor zijn rekening kwamen de chips en zoutjes. O ja Wiebe ging ook nog mee, “ Jongens, ik zorg wel voor de blauwe vlag, want dan hebben we in iedere bocht voorrang!” Waar dat op slaat weten wij ook niet, dus dat moet u hem zelf maar vragen.
Tot zover deel 1, binnenkort het vervolg van dit avontuur.