Palingen

Zeevissen
Deze keer het derde deel van het verhaal geschreven door mijn man in 1999.  Waar waren we? Alle mannen en spullen zijn in de boot en de motor is gestart. Terug naar het originele verhaal.
Hallo, hier is ik weer, ik hoop dat het nog niet gaat vervelen.
Waarschijnlijk zitten jullie op het puntje van het bankstel en ik zal jullie niet langer in spanning houden en snel verder vertellen.

Woeste water
Zoals jullie weten streek een zwoel briesje over de velden, of was het Arnold die in mijn nek stond te hijgen. Ik weet het niet, maar we gingen eindelijk op weg. Of beter “op water.” De boot werd afgeduwd en daar gingen we. We keken nog even achterom en zagen daar onze vrouwen al huilend en snikkend, snotterend en jankend staan. Het was natuurlijk een heel emotioneel moment. De mannen zonder de vrouwen, een hele avond gescheiden van elkaar. Maar ja daar worden ze hard van, riep Jodi en Peter knikte beamend.
We voeren over het woeste water en kwamen een stuk verderop Sabine nog tegen. Die moesten we tegenhouden, anders was ze zo achter ons aan gezwommen. We gingen verder en een aantal golven sloegen over de boot. Iedereen kon zich ternauwernood vasthouden. Wat een ruw water, gelukkig was SW de kapitein en hij hield het roer stevig in handen. “Gewicht verdelen” riep hij “we moeten in balans blijven. Gelukkig hebben we een zelf-lozer, alleen moeten we dan wel allemaal naar achteren, anders komt er meer water naar binnen, dan eruit gaat.
Palingen
Na een aantal uren varen riep Jan: “STOP! Hier zit vis, gooi het anker uit.” “Zeg, hoe weet jij dat hier vis zit?” vroeg Peter. “Dat weet ik niet, maar ik ben een beetje zeeziek” fluisterde hij tegen Peter. Afijn, de hengels werden tevoorschijn gehaald en al snel namen Jan, Arnold en SW de beste plek in beslag. Na eerst een flinke teug van de whisky genomen te hebben, gooide ook Peter zijn hengel uit. Erwin was nog aan het redetwisten welke hengel hij mocht lenen, maar tenslotte bood Jodi een van zijn vele hengels aan. Na enig kantklossen met simmetjes konden de wormen aan de haakjes. Getsie, dat doe je echt niet voor je plezier. Maar afijn, we konden alle hengels uitwerpen. “BEET” riep ik en inderdaad mijn hengel stond helemaal gebogen. Wat wil je met 6 haken aan je hengel. Een hevig gevecht met de vis volgde en iedereen zette zich schrap. Plotseling schreeuwde ook Jan dat hij beet had, niet wetende dat ik met mijn vele haken en paling in zijn snoer verstrikt zat. “Pak hem, pak hem!” maar de paling vloog via een zestal handen een aantal malen over de boot. Eindelijk kregen we hem te pakken en werd de paling zorgvuldig in de bun gelaten. O ja, in een bun hoort water, dat is waar ook. De bun werd ontkurkt en door met z’n allen naar links te hangen stroomde het water naar binnen. “Nog een biertje?” vroeg Erwin. Hij had deze avond bardienst. Het was gratis bier dus dat was niet het probleem. Al snel werd een tweede paling gevangen. Dit keer door Arnold. Zijn hengel kraakte hevig, maar hield stand en de paling werd binnen gehaald. “iemand een plak worst?” vroeg Jodi. Dat sloegen we niet af want de buitenlucht maakt hongerig. De worst werd verorberd en het vat werd leeg getapt. Het was inmiddels diep in de nacht. De hengels werden binnengehaald en het anker gelicht.
“Wat doen we eigenlijk met al die palingen?” “Wat dacht je van roken?” zeiden de paling liefhebbers. Maar als echte sportvissers besloten wij toch deze arme dieren weer over boord te zetten. Op de terugweg werden de vrouwen gebeld om ons zeerotten op te vangen. Uiteindelijk dronken we met z’n allen nog een borrel. Zo kwam er een einde aan dit zeer spannende zeevisavontuur.