Hoofdpijn
Na een stuk rijden, stappen we uit de auto. Ik ontdek dat lopen een ingewikkelde bezigheid is. Ik begrijp er niets van, we vinden gelukkig snel een rolstoel. Mijn man handelt aan de balie allerlei administratieve zaken af en we worden verwezen naar de wachtkamer. We worden redelijk snel opgeroepen en spreken met een arts. Ik heb nog steeds enorme hoofdpijn. Hij doet allerlei testjes en stelt vragen die voor mijn gevoel niets met hoofdpijn te maken hebben. Hij geeft aan dat er zo een scan gemaakt zal worden.
Na de CT scan word ik met een arts in een ambulance geladen. We gaan naar een ander ziekenhuis en mijn man volgt in de auto. De ambulance is een oude rammelbak met slechte vering. Ik word gek van de hoofdpijn en het stuiteren en schudden van dit busje maakt dat zeker niet draaglijker. Hier laat mijn geheugen mij totaal in de steek. Mijn eerst volgende herinnering is een ziekenhuiskamer waar mijn man en kinderen binnen komen. Ik heb nog steeds hoofdpijn en nog steeds geen idee waarom ik in het ziekenhuis lig. Ze komen wat spullen brengen en even kijken hoe het gaat. Mijn man vertelt dat ik daar moet blijven. Ik heb een infuus met paracetamol tegen de hoofdpijn. De arts is op zoek naar de oorzaak en ik moet tekenen zodat er nog een aantal onderzoeken gedaan kunnen worden.
Reactie plaatsen
Reacties