Woordzoeker.
Ik lig in het ziekenhuis op een kamer waar alle andere bedden nu nog leeg zijn. Aan het einde van de dag wordt er in het bed naast mij een meneer binnen gebracht. Het is een oude man en hij is de weg een beetje kwijt. Deze meneer is Zwitsers en hij spreekt nu opeens alleen nog maar Frans. De meiden van de verpleging spreken alleen Duits en een paar woorden Engels. Het is voor mij een soort vermaak en zorgt dat de tijd wat sneller voorbij gaat. Als mijn infuus met paracetamol leeg is, heb ik nog steeds knallende hoofdpijn maar ik mag wel even zelf naar het toilet schuifelen. Gelukkig want die po stoel zie ik niet echt zitten.
Die nacht slaap ik niet veel. De hoofdpijn, de meneer naast mij en de onzekerheid over wat er nu toch eigenlijk aan de hand is, wekken mij regelmatig.
De volgende ochtend komt de verpleging vroeg met medicijnen en moeilijke Duitse vragen. Na het ontbijt staat er al snel een fysiotherapeut naast mijn bed. We doen allerlei oefeningen. Dan is er wisseling van de wacht en krijg ik een Duitse woordzoeker om op te lossen. Ik ontdek dat er behalve de hoofdpijn toch wel meer aan de hand is. Mijn linkerarm heeft weinig kracht en er is iets met mijn ogen aan de hand. Ik zie nog maar de helft, dat vind ik wel een soort verontrustend.
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve schat ik wist niet dat het zo heftig voor je geweest is, je kwam in Gouda zo vrolijk aan.