Accepteren
We zijn nu 5 jaar verder. Ik besef dat ik moet accepteren dat alles anders is. Dit is en blijft mijn struikelblok. Het verleggen van de grens heb ik nodig. Ik weet ondertussen dat er regelmatig momenten zijn waarop ik teruggefloten word. Toch is het zo dat ik in de afgelopen jaren met veel plezier nieuwe dingen heb gedaan. Ik heb leren roeien. Ik heb noodgedwongen een nieuwe baan moeten zoeken en deze ook gevonden. Ik heb met plezier een aantal jaren opnieuw in de keuken kunnen werken. Uiteindelijk ben ik wel in gaan zien dat het beter is om een andere keus te maken en daarom heb ik ook een cursus gedaan en een nieuw diploma gehaald. Ik begrijp ondertussen dat ik alle nieuwe dingen nodig heb maar dat ik ook de dosering van alle activiteiten goed in de gaten moet houden.
Leven met een niet aangeboren hersenbeschadiging is voor mij goed te doen als ik maar accepteer dat de Irene van 10 jaar geleden niet meer bestaat.
Reactie plaatsen
Reacties