Quarantaine
Omdat ik uit een buitenlands ziekenhuis kom, hebben mijn begeleiders duidelijke instructies gekregen. Vanuit de ambulance garage gaan we lopend het ziekenhuis in en ik mag geen contact hebben met het personeel.
We zoeken de afdeling waar ik moet zijn en als we bovenaan de roltrap komen zie ik mijn moeder en broer op de gang staan wachten. Ik mag even knuffelen en gedag zeggen maar zij krijgen wel de instructie gelijk het ziekenhuis te verlaten. Bij de afdeling neem ik afscheid van mijn begeleider en hoor ik dat ik in quarantaine moet. Ik krijg een kamer alleen en er komt dadelijk iemand voor de intake.
Ik plof heerlijk op mijn bed neer en ontdek dat de reis erg vermoeiend is geweest. Veel tijd voor rust krijg ik niet. Al snel komt de verpleging om allerlei vragenlijsten door te nemen en ze komen bloed prikken. Ik vind het wel een soort amusant al die marsmannetjes aan mijn bed. De neuroloog geeft aan nog hoop te hebben op het herstel van mijn gezichtsveld. De fysiotherapeut is voor mij een bekende en we babbelen even gezellig bij. Tijdens de testen die hij doet, laat ik zien dat er met mij weinig aan de hand is. Met mijn uiterste kracht inspanning laat ik de werking van mijn linker arm en been zien.
Rond etenstijd belt mijn man om te vragen hoe de reis is gegaan. Zij hebben nog heerlijk een dag kunnen skiën en zijn dan met z’n allen bezig met het inpakken van de auto voor de terugreis.
Reactie plaatsen
Reacties