Einde van de vakantie.
Rond koffietijd ben ik totaal uitgeput en die nacht slaap ik heerlijk. Wat ben ik op dat moment blij met mijn quarantaine, een kamer alleen geeft veel rust. Na het ontbijt als mijn schoonmoeder schone kleding heeft gebracht, ga ik heerlijk genieten van een douche. Ik voel me herboren en wil nu wel graag naar huis. Al snel krijg ik door dat dat vandaag niet gaat gebeuren. Ik besluit dan toch de Nederlandse informatie folder die naast mijn bed ligt maar eens te gaan lezen. Het begint stukje voor stukje door te dringen dat ik wel geluk heb dat ik hier nog zo monter zit. Ik kan nog redelijk goed lopen en mezelf verzorgen. Uit de informatie lees ik dat het anders had kunnen zijn.
Ik krijg deze dag bloemen, een telegram en bezoek van verschillende mensen. Het begint steeds verder tot mij door te dringen dat veel mensen al op de hoogte zijn van mijn ziekte. Ik heb vooral het idee dat zij wel beseffen hoe ernstig mijn situatie is. Ik voel me verder goed en vind eigenlijk dat alles nu wel weer normaal mag worden. Ik verkeer nog steeds in de veronderstelling dat als ik straks naar huis mag, alles na een weekje rust wel weer bij het oude is. Ik probeer alle specialisten die langs komen ervan te overtuigen dat het prima met mij gaat en dat ik wel naar huis kan.
Mijn mannen zijn ondertussen naar huis aan het rijden vandaag. Ik hoop dat het allemaal een beetje voorspoedig verloopt onderweg want ik kan niet wachten om ze weer te zien. Het is druk onderweg en zij zijn pas laat thuis.
Reactie plaatsen
Reacties